Artiesten extra kwetsbaar voor #metoo.

De tenor, de dirigent, de castingdirector en de filmproducent. De eerste overeenkomst is dat ze allemaal met artiesten werken. Artiesten die graag willen, zo graag zelfs dat ze er alles voor over hebben om in de schijnwerpers te staan.

Een tweede overeenkomst is dat ze alle vier de verleiding niet konden weerstaan om van hun positie misbruik te maken. Daarbij wel vergetend (3e overeenkomst) dat ze zelf ook in de schijnwerpers stonden.

Drie aspecten die nadere bestudering verdienen met als doel om in de toekomst #metoo in de artiestenwereld te verminderen of zelfs te voorkomen: bewustwording bij de beslissers, weerbaarheid bij de artiesten zelf en de invloed van “de schijnwerpers”.

Om met dat laatste te beginnen. Nog niet zo gek lang geleden was alles wat artiesten deden geconcentreerd op dat ene punt op het podium waar de spot op stond. Daar moest alles gebeuren. Daar kon het publiek je zien en daar moest je je ook laten zien. Alles wat buiten die kleine lichtcirkel gebeurde was onzichtbaar voor het grote publiek. U kunt zelf de parallel trekken voor film of televisie. Met de komst van de zogenaamde “roddelbladen” werd die spot behoorlijk vergroot. Het publiek keek mee achter de schermen en in het privéleven van de artiest. Het internet ging zelfs nog verder, ook de kleedkamer was niet meer heilig. Kortom: de ruimte waarin artiesten zich “privé” kunnen bewegen is in de afgelopen 40 jaar behoorlijk veel kleiner geworden. Met als gevolg dat de ruimte die het publiek kan bekijken vele malen groter is geworden. Zo groot zelfs dat we ons nu afvragen wanneer de grens bereikt is. Bestaat er nog wel privacy voor een artiest, of betekent artiest zijn automatisch dat je je privacy moet inleveren? We kennen in Nederland eigenlijk maar één beroep waar dat automatisch voor geldt, namelijk dat van Koning. Deze wordt echter in ruime mate gecompenseerd voor het inleveren van zijn privacy.

Gezien het bovenstaande lijkt weerbaarheid bij artiesten van levensbelang. Op 6 augustus stond in de Volkskrant een ingezonden brief van Florence van de Haar: ‘of ik naakt wil acteren, bepaal ik graag zelf’.  Dit lijkt me het soort weerbaarheid waar we naar op zoek zijn. Zelfbewustheid en eigenwaarde die niet ten koste mogen gaan van carrièrekansen. Florence van der Haar zou in artiestenkringen omarmd moeten worden, in plaats van gemeden. Toch vrees ik dat de eerste reflex die van de vermijding is.

Daarmee komen we bij onze 4 (ongewilde) hoofdrolspelers die de verleiding niet konden weerstaan om hun positie te misbruiken. Daar moet het bewustzijn blijven groeien: wie bovenaan de ladder staat moet het zorgvuldigst manoeuvreren. Want zodra die ladder valt heeft dat altijd consequenties. Gelukkig is er het meldpunt van de Stichting Artiesten Belangen Centrum, om bij sprake van (seksueel) misbruik dit bespreekbaar te maken. Artiesten hebben hiermee ook de mogelijkheid om zich beter te informeren. Tenslotte kennen we vooral in onze branche cowboys, charlatans en praatjesmakers.

Leon Lutterman

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.