‘Leven als muzikant is geen baan, het is een bestaan’
Als hij in Amerika was gebleven na zijn studie daar, had zijn toekomst er waarschijnlijk heel anders uitgezien. ‘Maar ik klaag niet,’ zegt Wim de Vries, drummer. ‘Ik haal plezier en voldoening uit mijn muzikale leven.’
‘Musicals, daar halen de meeste jazzmuzikanten hun neus voor op, maar ik heb er veel van geleerd. Regelmaat, structuur en discipline, het moet elke keer zo klinken als het bedoeld is. Je moet je dan ook overgeven aan de dirigent en je verplaatsen in wat hij in zijn hoofd heeft. Op het conservatorium leerde ik vooral hoe je een persoonlijkheid ontwikkelt, in de orkestbak bij de musical heb ik geleerd om mijn swing en feel toe te voegen aan de muziek binnen de strakke kaders…’
Wim de Vries zit rechtop achter zijn drumstel in de garage van zijn hoekhuis in Arnhem. In de ene hand een stok en in de andere een brush – een stok met kwastjes. Tussen het drummen door vertelt hij over zijn ervaringen als zelfstandig professional. ‘Zie ik mezelf als ondernemer? Goede vraag… Ik doe waar ik goed in ben en wat ik van jongs af aan wilde doen. Leven als muzikant is geen baan, het is een bestaan. En als je dat ondernemer wilt noemen vind ik het prima.’
Internationaal
Hij zag de halve wereld, studeerde in Amerika, speelde op grote festivals en gaf drumclinics. Wim de Vries: ‘De drumwereld is een leergierige wereld, iedereen wil graag leren van de profs en zich ontwikkelen. Ik heb weleens een clinic gegeven in Iran waarbij ik veertig drummers twee dagen lang, zes uur per dag les gaf. Van sightseeing houd ik niet als ik moet werken, dus dat was er naartoe, les geven en weer naar huis. Was het leuk? Nou, het was gewoon hard werken. Ik heb met Drumbassadors (duo dat WdV vormt met René Creemers, red.) veel in Duitsland opgetreden. Ik merk dat Duitsers cultuur meer waarderen. Als ik echt carrière wil maken zou ik misschien moeten verhuizen.’
Goed vertrouwen
Hij vervolgt, niet te stuiten: ‘Mijn optredens gaan bijna nooit op contract, ook niet die in het buitenland. Wanneer ik geboekt word, check ik meestal via de website of Facebook waar het om gaat. Ik ben nog nooit teleurgesteld en er wordt ook altijd netjes betaald. Soms regelt de organisatie vliegtickets en hoef ik die niet zelf voor te schieten, maar ja, dat kost tegenwoordig ook niet meer zoveel.’
Zijn verdiensten per optreden verschillen enorm: de ene keer 50 euro in de kroeg de andere keer 750 in het theater. ‘Maar voor mij is het belangrijkste dat ik een goed product, een goede show lever en dat ik op mijn allerbest muziek maak. Daar focus ik me op. Het komt dan ook wel voor dat ik achteraf denk: oh ja, ik moet hiervoor nog een factuur schrijven, niet vergeten! Als ik aan het einde van een periode of een tour voldoende heb omgezet én een heel goede performance heb gegeven ben ik tevreden.’
‘Techniek kun je oefenen, muzikaliteit moet je ontwikkelen’
Instrumentarium
‘Al mijn spullen krijg ik van grote merken zoals Sonor-drumstellen en Paiste-bekkens. Ik hoef nooit iets aan te schaffen omdat zij graag hun merk willen koppelen aan mijn imago en daarmee het drummerspubliek aan zich binden. Dat scheelt natuurlijk enorm in de kosten en biedt mij de kans om altijd met het allernieuwste te werken.’
Investeren in promotie
Wim de Vries: ‘Jezelf laten horen en zien is het allerbelangrijkste. Enkele jaren geleden hebben we met Drumbassadors geïnvesteerd in een complete videoproductie, Daarvoor hebben René (Cremers) en ik ieder 12.000 euro geïnvesteerd. Dat lijkt een gok en een hoop geld, maar dat hebben we driedubbel en dwars terugverdiend met optredens en clinics over de hele wereld. Daarom neem ik geregeld drumsolo’s op in mijn ‘drumhok’ en post die op YouTube. Dan laat ik goed zien welke technieken ik gebruik. Daaruit komen veel verzoeken voor optredens en workshops, dus dat levert weer inkomen op.’
Bron: Kunst en Vliegwerk